Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο θυμός…
Ο τρόπος που ορίζεται από την wikipedia είναι ο εξής: “Ο θυμός είναι ένα έντονο συναίσθημα πάθους, προκαλούμενο συνήθως από κάποια ταραχή, προσβολή ή άρνηση. Ως αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αντεκδίκηση (που μπορεί να καταλήξει σε κάτι μοιραίο) ή η σιωπή. Γενικά οι συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν είναι ψυχικές (όπως οι ενοχές) ή σωματικές (όπως ένα καρδιακό επεισόδιο).”
“Το κίνητρο του θυμού είναι η αίσθηση του κινδύνου. Η αίσθηση αυτή δεν προέρχεται τόσο από την απειλή κατά της σωματικής ακεραιότητας, όσο από μια συμβολική απειλή της αυτοεκτίμησης ή της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Μια προσβολή, ένας “άδικος” ή βίαιος εκφοβισμός, ο εξευτελισμός, η απογοήτευση από τη μη επίτευξη σημαντικών στόχων, ξεκινούν συνήθως τη διαδικασία του θυμού. Η κατάσταση αυτής της συναισθηματικής εγρήγορσης, οφειλόμενης σε ένα τέτοιο γεγονός, η οποία είναι και η βάση για όλο και μεγαλύτερη αντίδραση σε ανάλογα ερεθίσματα, μπορεί να διαρκέσει για ώρες ή και ημέρες.”
Σου θυμίζει κάποιον πρώην σου; Σου θυμίζει εσένα με κάποιον πρώην σου; Δεν μας νοιάζει. Αυτό που μας νοιάζει είναι να μην σε αγγίζουν τα παραπάνω στην τωρινή σου φάση, κατάσταση, σχέση. Αν σε αγγίζουν συνέχισε να διαβάζεις…
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ο θυμός. Και συναντήθηκε με τον τόνο. Τον τόνο της φωνής σου όταν θυμώνεις…
Εδώ θα κάνω άλλη μια παύση, θα βγάλω τη ζακέτα μου γιατί ξαφνικά ζεστάθηκα και θα συνεχίσω με μερικές ακόμα πληροφορίες που έχω συλλέξει από το διαδίκτυο.
“Οι λέξεις και οι έννοιες που μεταφέρετε μέσω της ομιλίας παίζουν το μικρότερο ρόλο. Στην ολοκληρωμένη επικοινωνία σημασία δεν έχει η μεταφορά των πληροφοριών, αλλά η επιτυχημένη μεταφορά συναισθήματος. Πώς λοιπόν μεταδίδεται επιτυχημένα το συναίσθημα; Μα μέσω της τονικότητας της φωνής και της γλώσσας του σώματος, των εκφράσεων του προσώπου και της στάσης του σώματος.”
Για πες… Πώς είσαι όταν θυμώνεις; Πού φτάνει ο τόνος της φωνής σου; Πόσο εκκωφαντικός μπορεί να γίνει αν αποφασίσεις να ανοίξεις το στόμα σου; Το σώμα σου; Τι παθαίνεις; Η μουρίτσα σου, πώς είναι η μουρίτσα σου όταν ξεσπαθώνεις; Τα ντεσιμπέλ σου; Είσαι όμορφη όταν τσιρίζεις; Ούτε κι εγώ.
Συνεχίζω με τις πληροφορίες που θέλω να διαβάσεις…
“Σου έχει τύχει να πεις κάτι και μερικά λεπτά αργότερα κάποιο άλλο μέλος της παρέας να πει ακριβώς το ίδιο, ελαφρώς παραλλαγμένο και όλοι να συμφωνήσουν μαζί του, ενώ εσένα σε αγνόησαν; Αυτό συνέβη γιατί μπορεί αυτό που είπες να ήταν σωστό, δεν κατάφερες όμως να το μεταφέρεις σωστά στους συνομιλητές.”
“Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη φωνή μας είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να προβάλλουμε την προσωπικότητά μας.”
Ακούς;
“Ο τρόπος” λέει “με τον οποίο αποδίδουμε το λόγο σε μια κατάσταση αποκαλύπτει πάρα πολλά πράγματα, τόσο στον εαυτό μας όσο και στους ακροατές, σχετικά με τα συναισθήματά μας.”
Ε, εντάξει. Όταν τσιρίζεις για τα μηνύματα που βρήκες στο κινητό του είναι σαφές ότι είσαι έξαλλη. Εξαλλο-έξαλλη! Σε καταλαβαίνω.
Συνέχισε να διαβάζεις… Και πάρε αναπνοές, αν κατάφερα να σε συγχύσω με όλα αυτά που σου θύμισα. Breathe in… Breath out… Wax on… Wax off…
Λοιπόν, για να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά ο λόγος πρέπει να:
-Να διαθέτουμε ψυχραιμία
-Να έχουμε αυτοπεποίθηση
-Να είμαστε εστιασμένες στο τί θέλουμε να μεταδώσουμε στον ακροατή
-Να βρισκόμαστε σε μια ισορροπημένη πνευματική κατάσταση, ούτε υπερβολική έπαρση αλλά ούτε και τελείως ξεψυχισμένη ομιλία
-Να κάνουμε σωστή χρήση της αναπνοής.
Καταλαβαίνεις φυσικά ότι στην εξαλλοσύνη σου δεν παίρνεις ανάσες, δεν έχεις καμία ψυχραιμία, ο τόνος της φωνής έχει διαπεράσει το μεδούλι του, έχεις χάσει το στόχο και όπως διαβάσαμε παραπάνω, δεν περνάς το μήνυμα. Κοινώς, ο ήχος της φωνής σου, η τονικότητα έχει επισκιάσει τα πάντα και οι λέξεις δεν ακούστηκαν ποτέ. Ακούει τον ήχο σου. Όχι τί λες. Τσιτώνει απλά. Δεν καταλαβαίνει. Απομακρύνεται. Δεν σε κατανοεί.
“Με την κατάλληλη εξάσκηση και εμπειρία” λέει “μπορούμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τη φωνή μας τόσο ώστε να διεγείρουμε αισθήματα ενθουσιασμού και όρεξη για δράση στους άλλους όσο και με τη χρησιμοποίηση απαλών τόνων και ήπιων λέξεων ώστε να προκαλούνται αισθήματα χαλάρωσης στον ακροατή όταν αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε”.
Όταν το μήνυμα που θέλεις να περάσεις δεν είναι η χαλάρωση, αλλά ο σεβασμός, φρόντισε να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και με σταθερή, ραδιοφωνική φωνή, πες αυτά που σε ενόχλησαν και πως σε έκανε η συμπεριφορά του να αισθανθείς. Μην ανεβάζεις τον τόνο της φωνής σου. Εκεί, τα είπαμε αυτά, χάνονται οι λέξεις. Γινόμαστε απλά ηχορύπανση και κάτι απωθητικό σε εκείνον.
Άκου τώρα… Και να ξέρεις, ότι σου μιλάω με ήρεμη, σέξι, ραδιοφωνική απόχρωση για να καταφέρω να περάσω το μήνυμά μου σε σένα.
Σωστή χρήση φωνής, λέει. Ποια είναι… “Η φωνή” λέει “πηγάζει είτε από το λαιμό, είτε από το στομάχι.” What?
“Μιλώντας κυρίως από το λαιμό έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερη τονικότητα. Το πλεονέκτημα της ομιλίας από το λαιμό είναι πως μπορείς να μιλήσεις γρηγορότερα και να επεκτείνεις τον ήχο περισσότερο, αλλά συνήθως δεν συνηχεί με τον περισσότερο κόσμο. Αντίθετα, στην ομιλία από το στομάχι, οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν περισσότερο το ηχόχρωμα της φωνής σου και να συντονιστούν μαζί της, κάτι που διευκολύνει τη μεταφορά συναισθημάτων.”
Οι άνθρωποι συντονίστηκαν και πίστεψέ με, μετέφερες όλο το θυμό που κρύβει το στομάχι σου αυτήν τη στιγμή, αλλά μην συνεχίζεις να φωνάζεις. Όταν ο θυμός και ο υψηλός τόνος συναντιούνται δεν βγαίνει άκρη. Κι αυτό φέρνει περισσότερο θυμό. Υψηλότερα ντεσιμπέλ και πιάσε το αβγό και κούρευτο.
Βασικά, κούρεψε τα ντεσιμπέλ σου. Ρίξε τον τόνο της φωνής σου, ηρέμησε, διατήρησε την ψυχραιμία του και μίλησέ του σε τέτοιο τόνο που θα ακούσει τις λέξεις σου και όχι τον ήχο του θυμού σου. Για να μπορέσεις έτσι κι εσύ να απευθυνθείς στο θετικό του συναίσθημα και όχι στη νευρικότητα και την ταραχή που του προκαλεί η τσιριχτή επιθετικότητά σου. Ήρεμα. Ραδιοφωνικά.
“Έλα… (με βαθιά ραδιοφωνική φωνή είπαμε)… μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ γιατί είσαι τόσο μεγάλος μ%λ#κ*ς; Καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνεις με πληγώνει; (ραδιοφωνικά, βραχνά, με αυτοπεποίθηση). Καταλαβαίνεις ότι ο τρόπος που φέρεσαι με κάνει να θέλω να φύγω;”
Φύγε. Αν δεν σου φέρεται καλά, φύγε. Να την ακούσει στερεοφωνικά. Που θέλει και ραδιοφωνικά, ο μουσικόφιλος. Χαχαχα…
Κράτα όλα τα παραπάνω για κάποιον που θα αξίζει τα χαμηλά ντεσιμπέλ και τη ραδιοφωνική σέξι απόχρωσή σου. Οκ;
Και να θυμάσαι. Ο ήχος σου πρέπει να είναι αντάξιος της εμφάνισής σου. Καλοντυμένος, σωστά μακιγιαρισμένος και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Οι στριγγλιές είναι άκομψες, οι τσιρίδες δεν είναι στο νούμερό σου και οι υστερίες δεν σε κολακεύουν. Δεν κερδίζεις τίποτα, μόνο χάνεις. Ο ήχος της φωνής σου να είναι τόσο σέξι, όσο και η εικόνα σου, ναι;
Σε αφήνω τώρα. Παίρνω τον τόνο μου, τον κατεβάζω από το έ στο ί, από Ξένια γίνομαι Ξενία και πάω να ξεκουραστώ.
Φιλιά ή Φιλία (διάλεξε εσύ που θέλεις τον τόνο),
Ξένια Ιωάννου
tiramishoe 