Ωδή στο λουτροκαμπινέ…

Εκεί ξεκινάνε κι εκεί τελειώνουν όλα. Ξυπνάς. Πας. Βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτης. Θέλεις δεν θέλεις. Κι αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως είσαι. Το μυαλό δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Το καλό που σου θέλω, να έχεις ξυπνήσει καλά. Αν όχι, προλαβαίνεις να σπικάρεις δυο λογάκια στο αΓΓουροξυπνημένο σου εγώ.

Αν το πιάσεις στον ύπνο, θα πιστέψει ό,τι κι αν του πεις. Πες του ομορφόλογα. Πες του καλημέρα. Πες του είσαι μια κούκλα. Κι ας είσαι στραπατσαρισμένη από το μαξιλάρι. Πες του είσαι η καλύτερη. Πες του είσαι θεά. Χαμογέλα Σου. Με το ζόρι. Μέχρι να σου γίνει συνήθειο. Είσαι ο πιο αγαπημένος σου άνθρωπος. Ζεις μαζί σου -αναγκαστικά- τόσα χρόνια και θα ζεις μαζί σου -αναγκαστικά- για πολλά ακόμα. Αποδέξου το. Κλείσε το μάτι και κατούρα όλες τις αρνητικές σου σκέψεις. Πλύνε τα δόντια σου και κοίτα το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου. Σε αγαπώ πες με αφρισμένο στόμα. Λυσσασμένη όπως είσαι, με τους αφρούς να τρέχουν, φτύσε. Να μην σε ματιάσεις. Και ξέπλυνε με άφθονο νερό ό,τι αρνητικό σκέφτεσαι για σένα. Ξαναφτύσε. Ρίξε νερό στο πρόσωπό σου, σκουπίσου, βάλε τις κρέμες σου και το καλό που σου θέλω να έχεις αρχίσει ήδη να τραγουδάς.

Φτιάξε δικά σου τραγούδια. Τρελή. Είμαι φανταστικήηηηη…. Είμαι η καλύτερηηηηη… Είμαι καλλονήηηηη…. Έχω όποιον άντρα θέλωωω…. Λαλαλα… Λαλαλά… Έχω τέλειο σώμα… Είμαι σέξιιιιιιι…. Με θέλει… Με θέλει… Με θέλειιιιι…. Πιο τρελή! Πιο δυνατά. Τενόρος. Όλα είναι δυνατάαααα…. Τίποτα δεν είναι αδυνατόοοοον…. Τρελαίνεσαι. Ξαναφτύσε. Βάλε μάσκαρα, βάλε κραγιόν και μην διανοηθείς να βγεις από το σπίτι σαν λέτσος. Ούτε σαν λατέρνα. Σε παρακαλώ. Κουλ. Στην αυτοπεποίθηση δεν χωράει ούτε η παραίτηση, ούτε η υπερπροσπάθεια. Μόνο ο εαυτός σου. Περιποιημένος. Ούτε κακοποιημένος, ούτε μασκαρεμένος. Εσύ.

Φύγε τώρα. Πάρε τους δρόμους. Πήγαινε για δουλειά. Πήγαινε στους φίλους σου. Πήγαινε στις υποχρεώσεις σου. Μίλα, γέλα, σκέψου. Κάνε ό,τι είναι να κάνεις. Και μπες τρεχάτη στο σπίτι σου αργά το βράδυ, αφού έχεις αλωνίσει την πόλη και λίγο πριν σκάσει η φούσκα σου για να αποβάλλεις όλα τα κακά της μέρας. Τράβα το καζανάκι και απόλαυσε το βραδινό σου σπίτι. Ντεμακιάζ, ντουζάκι, τραγουδάκι. Και όλα φανταστικά. Μπορείς να πεις και μια ευχή στον καθρέφτη. Πες πες θα το πιστέψεις. Πες πες θα το πιστέψει κι αυτός. Και θα ανταποδώσει. Ποια είναι η πιο όμορφη; Χα! Το πιασες; Κακιά μεν, αλλά κάτι ήξερε. Και τι έγινε όταν στο μυαλό της ρίζωσε ο φόβος και η ανασφάλεια μίλησε; Ο καθρέφτης απάντησε άλλο όνομα. Και τι έγινε τότε; Καταστράφηκαν όλα. Το ξανάπιασες; Άντε σε καλή μεριά…

Ξέρεις, το μπάνιο, για μένα, για κάποιο διεστραμμένο λόγο, είναι το καταφύγιό μου στο σπίτι. Εσένα; Για κάποιο λόγο πάντα εκεί καταφεύγω. Όταν δεν είμαι καλά, όταν είμαι καλά, όταν κλαίω, όταν σκάω από ευτυχία. Όταν τσακώνομαι με τον άλλον, όταν έχω ξύσει τον πάτο. Μπαίνω και κλείνω την πόρτα. Αν είμαι μόνη στο σπίτι δεν κλείνω καν την πόρτα. Δεν πάω στην κρεβατοκάμαρα. Ούτε στο γραφείο μου. Πηγαίνω στο μπάνιο. Και όταν είμαι κουρέλι κάθομαι στο περβάζι της μπανιέρας. Μια φορά, στα πολύ χάλια μου, στην πολύ μιζέρια μου, μπήκα και μέσα στην μπανιέρα. Με τα ρούχα. Χωρίς νερό. Και ακινητοποιήθηκα. Για ώρα. Πρόβλημα. Είχε όνομα, αλλά δεν το θυμάμαι πια.

Όταν είμαι καλά, δεν κάθομαι στο περβάζι της μπανιέρας. Κάθομαι στη λεκάνη. Και καθρεφτίζομαι απέναντι. Είμαι μια κουκλίτσα. Μου κλείνω το μάτι. Γιατί ξέρω.

Δεν ξέρω τι έχει το μπάνιο. Οι συνειρμοί της καθαριότητας. Οι συνειρμοί της καθαριότητας. Σαν να μην χωράει το ψέμα ανάμεσα στους καθρέφτες και στα καζανάκια. Σαν να μην χωράει το εθελοτυφλώ μου στο τρεχούμενο νερό. Σαν να ξεκαθαρίζουν όλα εκεί μέσα. Δεν ξέρω. Αντανακλαστικά τρέχω προς το μπάνιο. Εκεί κρύβομαι. Εκεί και αποκαλύπτομαι. Εκεί με έχω μισήσει, εκεί και με έχω αγαπήσει.

Έχω κλάψει στον καθρέφτη. Και έχω κλάψει περισσότερο όταν είδα την κατάντια μου  να κλαίει απέναντι. Και κάπου εκεί μπήκα στην μπανιέρα. Στεγνή. Έχω χαμογελάσει στο είδωλό μου και μου χαμογέλασε κι αυτό. Έχω καιρό να κλάψω. Όχι πια δάκρυα! Σωστή επιλογή σαμπουάν.

Λούσου και θα δεις. Λούσου με σωστές αποφάσεις, ξεπλύσου από τους λάθος ανθρώπους, σκούπισε τις σκέψεις που υπονομεύουν την αξία σου και τυλίξου με πετσέτες απαλές, χνουδωτές, μοσχομυριστές. Ρίξε κι άλλο ένα τραγούδι έτσι γυμνή που είσαι. You sexy bitch! Βγαίνεις…

Άνοιξε την πόρτα και βγες μέσα σε υδρατμούς. Σαν ροκ σταρ! Σαν οπτασία! Χαχαχαχα… Τραγούδα. Το κοινό σου σε περιμένει να σε αποθεώσει.

Χειροκροτήματα. Το σφουγγάρι σκούπισε τα δάκρυα. Το σαπούνι ξέπλυνε τις βλακείες σου. Και πάμε πάλι από την αρχή. Αυτή τη φορά όμως να είσαι με το μέρος σου, ναι; Όχι με το μέρος του. Κανενός άλλου. Με το δικό σου. 

Ξένια Ιωάννου
Artwork by Aspasia